Met Andreas naar de lezing van David Sedaris geweest in de Rode Hoed. Het John Adams Institute, de Amerikaanse versie van Goethe en Maison Descartes, had het georganiseerd. Tim Overdiek (voormalig VS- en VK-correspondent NOS journaal) deed de introductie van de kleine Amerikaanse licht-slissende humorschrijver.
Druk op een knopje en hij gaat los; stel een vraag en hij gaat lekker verder waar hij gebleven was. Hij las een aantal verhalen voor waar ik erg om moest lachen, klik hier om een idee te krijgen van zijn stijl.
Hij brak door via voorlezen op de radio, daarna wilde iedereen hem hebben. Hier zie je hem voorlezend bij David Letterman. Sedaris' geheim is vooral zijn zelfspot. Zet zichzelf aan de lopende band in de zeik, dat ie niets kan, dat ie nergens goed in is behalve in triviale zaken en voor de meest simpele dingen afhankelijk is van zijn vriend Hugh, met wie hij al 17 jaar samen is. "Ik heb veel geld maar ik heb geen idee hoe ik er bij kom, dat weet Hugh."
Ik kende hem nog niet en ben blij dat Andreas me op hem heeft geattendeerd. Ik heb zijn nieuwe boek When You Are Engulfed by Flames gekocht en laten signeren. Naar verluidt heeft hij die titel (en het verhaal erbij) gevonden in Japan, waar ze extreem voorzichtig zijn qua aansprakelijkheid en veiligheid - Andreas vertelde me dat er op straat zelfs bordjes hangen met bv een tekeningetje waaruit blijkt dat je beter niet je sigaret op ooghoogte van kinderen kunt houden - en deze titel betreft een instructie voor Wat te Doen als je opgevreten wordt door een vuurzee. Ik weet niet waarom we dat in Nederland niet hebben.
Vandaag ga ik naar Astrid, gezellig, en vanavond een telefonisch interview voor Verjaardagsportret.nl. Twee teksten voor Restaurant Lute zijn af, waaronder een kort verhaal over Marlies Dekkers.
Per 1 oktober heb ik drie dagen per week een werkplek bij Women At Work, een club zelfstandige ondernemers, op de Nieuwe Kerkstraat vlakbij de Amstel. Hoe cool is dat?!?! Als ik 'mijn kantoor' uitloop ben ik binnen 50 stappen op de witte brug naar de Kerkstraat toe. Dat is al reden genoeg om er te gaan zitten. Desnoods typ ik telefoonboeken over, I don't care. ;-)
De bedoeling is natuurlijk om teksten te schrijven, corrigeren, vertalen en dat men mij daarvoor netjes gaat betalen. Moet nog wel de wereld inlichten dat ze kunnen aanbellen, bij me. Dat komt nog wel. Intussen ga ik rustig door met de dingen die nu al lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten