vrijdag 29 augustus 2008

Laatste aflevering...

...net gemaakt. Wordt weer leuk.
En zo ging het vandaag, toen we naar Mile High wilden en geen taxi konden vinden: I like your ride, can you take us to Pepsi? Patrick vond het goed. Met Tom en Joris achterin.

donderdag 28 augustus 2008

zaterdag 16 augustus 2008

Vakansjie

Ik zou nog even terugkomen op onze vakantie, in Reggio Calabria. Het was natuurlijk fantastisch. Anderhalve week lang zon, zee, Sicilie als uitzicht, vrienden, lezen, witte wijn en vis. En dat dan in overvloed. Het was te kort, maar wel genoeg om even helemaal weg te zijn en het schoolbord schoon te vegen.




Lucas en Jacqueline en Tijmen en Roemer en Eva kwamen vanuit Sicilie naar Reggio toe om ons te ontmoeten. We hebben heerlijk op ons strandje gezeten, al Tempietto, en daar gelunched. Het is ongelooflijk hoe weinig we hoefden af te rekenen voor een uitgebreide tafel met verse visjes, salades, cola's, witte wijn, bier, ijs en koffie. Voor zeven man 80 euro. Hoe doen ze dat? En alsof het niets is, 's avond natuurlijk weer uitgebreid dineren. Op het water, in Scilla. Een van de mooiste dorpjes die ik heb gezien in Italie.

Obama'08

Maandag vlieg ik met Reijer en Jorrit naar Denver, om daar het programma Obama'08 te maken. Vanuit een skybox in het 'Pepsi Center', de conventieruimte, gaan we met Joost Karhof, Jorgen Raymann en Prem Radhakishun (en vele anderen) elke dag een talkshow in elkaar zetten, uit te zenden in Nederland van maandag 25 augustus tot en met vrijdag 29, om 19.30 uur op Nederland 3.



Het wordt erg spannend - krijgen we de leuke gasten op wie we hopen? Worden de reportages mooi en grappig? Krijgen we het elke dag voor elkaar om het publiek 50 minuten lang te boeien? Weet de kijker ons te vinden - het is een nieuw en onbekend programma dat 5 dagen heeft om geliefd te worden. Doet de techniek wat we willen - we nemen op in Denver, sturen alles per straalverbinding en FTP naar Hilversum, en daar moeten dan nog een hele hoop filmpjes en vormgeving ingemonteerd worden.

dinsdag 12 augustus 2008

In het harnas

Cameraman Stan Storimans is omgekomen. Gedood door een Russische aanval bij de stad Gori in Georgie. Om niets - om de machtsdrang van een oud-president die niets is zonder scepter en via een corrupte constructie als fake-premier de scepter nog altijd zwaait. Dat kan, in deze wereld. Die kort na de aanval zegt dat het doel bereikt is. Ik voel niets dan haat voor alle tsaren, despoten, leiders voor het leven en tirannen van deze wereld. Macht is van alle tijden, en de gewone mens is er altijd voor gestorven. Stan is de ontelbaarste.

Stan laat zijn vrouw en twee kinderen achter. Amber, zijn dochter, en Tim, zijn zoon. Voor wie hij leefde. Ze zijn rond de 10 en 8. Of papa nu echt nooit meer thuiskomt. Nee. Weet je dat zeker. Ja.

Ook over 10 jaar, wanneer ze gaan studeren, en over 20 jaar, wanneer ze een gezin beginnen, hebben ze geen vader meer. Na vandaag hebben ze nooit meer een vader die ze steunt, raad geeft, troost, kust. Dat duurt langer dan de leeftijd waarop je je vader verliest.

Hij leefde voor zijn gezin, en voor zijn werk. Alles op 200 kilometer per uur, zoals Bart Hettema in zijn eerbetoon op RTL Nieuws vanavond zei. Lieve, lieve Stan. Rare Stan. Kleine bundel spieren, stierennek, sterke schouders, grote bek, Brabantse tong, minnaar van flauwe grappen waar je geen genoeg van krijgt, ook niet bij de 100e keer Varkensgeluiden, 1000 procent passie, altijd uit op het shot dat alles zegt, lief, hard, mannelijk: 85 kilo gespierde passie met een gouden hartje.

Stan 'Steadycam' Storimans was de cameraman op mijn trip naar Sri Lanka voor RTLNieuws, 2 dagen na de Tsunami. Terwijl wij drie (verslaggever Betty Glas, Stan en ik) over de getroffen kustweg reden (heen, weer, heen, weer) met tentjes in plaats van huizen, honderden ontheemden lopend langs de kant - kwamen er uit de achterbank steevast geluiden alla: Attentie! Buurtpreventie! Of weer die varkensgeluiden als we door moslimgebieden reden. Of, bij een mooi Singalees meggeltje: 'oe smoeltje vol met pielepap, even aftikken op de kin'. Of: 'goejedagschotel!'

Stan wilde, als het dan toch moest, sterven in het harnas. Hij wist dat het kon gebeuren. Dan maar zo. Jeroen Akkermans was erbij. Hij hield Stan vast, zittend in de achterruimte van een bestelwagen. In het harnas.

Lieve Lieve Stan. Ik ga je zo missen. Ik denk aan Marjolein, Amber en Tim. En aan jou - ik zal je nooit vergeten. En ik zie op tegen al die momenten die me aan je doen denken.

Rust in vrede. De wereld kan vrede niet aan, maar jij hebt hem nu. Dat hoop ik. Maak een paar goede shots, want de kijker wil weten hoe het er daar is.

Condoleance voor Stan

donderdag 7 augustus 2008

Tentoonstelling


Deze maand 'hang' ik in Atelier Open van Edith en Maurice. Tot en met 22 augustus zijn mijn kleurstenarijtjes daar te zien. De opening op 31 juli was erg geslaagd; gezellig en met prachtig weer konden we lekker buiten zitten.

Het loopt natuurlijk storm, de aanvragen van kopers stromen binnen. Mijn moeder heeft er eentje gekocht. Die kleine, op de foto, 'colori'.

Door de tentoonstelling heb ik weer heel veel zin om een nieuwe cursus te doen bij mijn schilderlerares, Marianne Pruimboom. In het najaar gaan we portretten schilderen en tekenen - moeilijk, maar wel ontzettend leuk.