Films

Ik kijk de laatste jaren veel te weinig films. Ik weet het en toch doe ik er niets aan. Het is een van die rare dingen die ik van mezelf niet begrijp. Terwijl film kijken toch een van de leukere dingen des levens is. Ik heb inmiddels wel afgeleerd om na een bioscoopbezoek mezelf voor te nemen 'nu toch echt vaker te gaan'. Heeft namelijk geen enkele zin.

Gisteren en eergisteren lag ik ziek met een deken op de bank, en toen heb ik even een kleine inhaalslag gemaakt. Vier films gekeken: Flightplan, Babel, Love actually, en Happy Feet voor de tweede keer. Misschien is dat wel de reden: dat je eerst invalide plat moet liggen om jezelf toe te staan 2 uur te 'verkwisten'. Alsof je altijd 'iets moet doen'. Lekker calvinistisch!

In die zin had het dus wel nut, om ziek te zijn. Kijk, en zo spin ik het lekker om, dat ziek-zijn, naar iets wat toch zin had.



Babel wilde ik graag zien toen hij uitkwam, maar het is er toen nooit van gekomen. Misschien omdat iedereen het er destijds over had. Ik vond hem verrassend, veel minder Amerikaans-commercieel dan ik dacht. Ik wist niet dat er meerdere verhalen door elkaar heen werden verteld. Vooral het deel over de Mexicaanse nanny was zeer aangrijpend. Mooi concept, hoe het leven totaal uit de hand kan lopen als je wat nieuwe ingredienten toevoegt aan het dagelijkse. Hoe onveilig het gewoonlijk veilige kan blijken. Hoe dichtbij de afgrond is waar we elke dag langslopen.

Flightplan leek me op de DVD-hoes afgaande niet zo'n must. Ook die was veel beter dan ik had gedacht. Jody Foster speelt een moeder die haar dochter kwijtraakt tijdens een vlucht. Een spannende zoektocht volgt, waarbij je geen idee hebt wat er aan de hand is. Terrorisme? Is ze gek geworden?



Het lekkerste van films vind ik dat je twee uur lang totaal opgaat in het verhaal. Twee uur lang niet zelf hoeven denken. Gevoed worden. Iets voelen. Iets meemaken dat je anders nooit zou meemaken, ergens zijn waar je niet eerder bent geweest. Dat je geest vermaakt wordt zonder dat je zelf iets hoeft te doen. Er zelf even niet zijn.



Love Actually was weer zo'n echte Colin Firth & Hugh Grant-film. Maar als je dat vantevoren weet is het niet erg. Het was een mooie soort Let's Make Another 4 Weddings & a Funeral en Bridget Jones, want die werkten zo goed. En inderdaad, het werkt weer heel goed. Een heerlijke zoetsappige film. Hugh Grant is fantastisch als ongetrouwde premier op Downing Street, en Colin Firth gun je zo'n meisje toch. Ik vind Firth al geweldig sinds Dutch Girls, een ernstig grappige TV-komedie uit 1985 over Britse hockeyjongens op een weekendje Nederland. 'What's your name?" "Kees." "Kees, as in test case?" Dat laatste wordt gezegd door Timothy Spall, die een geweldige dikke viezerd speelt en vooral tijdens het ontbijt bij het gastgezin nogal uitblinkt. Sylvia Millecam speelde een van de Dutch Girls waar het om draaide.



Dat zegt meteen ook wel veel over films, dat zo'n onbeduidend filmpje dat ik ooit op televisie zag zo'n indruk op me heeft gemaakt dat ik hem na bijna 25 jaar nog helemaal weet. Ik kan me de scenes en zelfs dialogen nog herinneren. Soms zijn films vormend en helpen ze je de wereld leren kennen. Soms zelfs meer dan kranten of school. Waarom is het nog geen verplicht vak op school eigenlijk?

Taalfucker

Ja, ik ben een taalfucker. Maar ik probeer anderen er niet mee te storen.

Toch word ik zelf regelmatig gestoord. Bijvoorbeeld door al die fucking mode woorden in de reclame. Hair & Body, revitalift met multifocale bifidus. Waarom? Omdat we dan harder gaan kopen? Omdat we de helft niet begrijpen? Omdat de Engelsen het wel zullen weten? Vreselijk. Een rondje reclame op TV en je bent 16 des-informatieve begrippen armer. Ik krijg er een vitaminecomplex van.

Vroeger was vis gewoon vis. Ik weet niet wat de vis sindsdien precies heeft gedaan; misschien heeft ie doorgeleerd. Maar opeens is het kabeljauw met Omega-3.

Oja, en dan bij de Car Glass, daar is "na injectie van onze HPX2-hars het resultaat bijna onzichtbaar". Dan kun je het dus net zo goed niet doen, als het resultaat bijna niet te zien is. Lijkt mij.

Dan nog zo iets: de angstvanger. Dat is de nieuwe briljante vondst van RTL 4, voor een boeiend nieuw programma. Heb je alles gehad, denk je, de paardenfluisteraar, the ghost whisperer, ice car truckers, de starfucker, de nanny, de bomenknuffelaar, en dan dit.

Nee, dan diegenen die de Taal verdedigen! Ja, die. Zo was daar cabaretier Pauline Cornelisse, bij Paul de Leeuw. Goddank! Zo iemand die precies weet hoe het wel moet, en grapjes maakt over mensen die het doen zoals het niet moet. Dan komt ze met van die modewoorden die volgens haar niet kunnen. Ik ben het wel met haar eens, dat wel, maar dat hautaine. Dat ivorentorentoontje. Dat kan ik dan ook weer niet hebben. Kan deels jaloezie zijn, zo van: wat zij doet kan ik beter. En waarom vinden ze dit leuk? Dit is oude koek. Dingen die volgens haar niet kunnen zijn 'duh', 'okee' in allerlei soorten situaties, ook in die situaties die overduidelijk het tegendeel zijn, zoals wanneer de toegesprokene net heeft gezegd dat hij zijn baan kwijt is. En nog allerlei andere 'leuke' taaldingetjes die we met zijn allen fout doen. Chef Open Deuren. Directeur Oude Kost.

("Ik heb psychologie gestudeerd"... braak!)

De dingen die ze zei waren achterhaald. Als ik zou zeggen: 'zo 2008', dan zou zij dat afwijzen als een uitdrukking die niet meer kan. Dat vond ik drie jaar geleden al. Maar ik val in herhalingen.

Nogmaals, ik erger me waarschijnlijk meer aan het alleenrecht dat deze dame in de schoot geworpen krijgt van Paul de Leeuws redactie. Want ik ken heel wat taalpuristen die vele maken geestiger en fanatieker zijn. Noe.

Wel een heel mooi woord opgelopen in Nijmegen, afgelopen weekend, bij de uitbater van onze bed & breakfast. Ook zo'n opkomend fenomeen. Iedereen wil er eentje beginnen, of slaapt in niets anders meer, omdat het 'zo veel leuker is dan een hotel'. Nou, dit weekend had ik best in een hotel willen slapen. Dan hadden we tenminste geen rotte geur in de douche gehad, en een gastheer die het belangrijk vindt dat je het fijn hebt. Deze meneer met roze polo en kaki gevechtsbroek met zakken had iets anders voor ogen toen hij deze studentenwoning omtoverde tot toeristenval. De B&B zit boven de Bagels & Beans, jawel, ook van dezelfde meneer. Nog even en hij heeft de hele Lange Hezelstraat opgekocht en uitgebaat.

Maar deze meneer dus, die noemde een kamertje (waar ik zelfs als student mijn vieze was niet in had willen stallen) waar hij ons in wilde demoveren 'een lokatie in wording'. Ik kan veel van hem zeggen, maar dit eufemisme neem ik hem niet af. Bril-jant. Needless to say dat we de kamer hebben geweigerd, en dat zich toen als bij wonder toch nog een kamer openbaarde. Dezelfde die eerder dubbelgeboekt was. Noe!

Nijmegen

...is prachtig. De omgeving, vooral.



Eerst even langs Kampen, waar Menzo is geboren. Toen naar Zwolle, voor museum de Fundatie met een tentoonstelling van Jasper Krabbe. Daarna door naar Nijmegen, Beek, Ubbergen. Schilderachtig mooi.



In Groesbeek is een grote militaire begraafplaats, 1062 vooral Canadese soldaten liggen daar begraven, op een heuvel, uitkijkend over de slagvelden rond operatie Market Garden. Ze hebben een wandelpad ernaar vernoemd.



Het weekendje weg was ter ere van Menzo's verjaardag.

Gekkigheid op het net

Het is ongelooflijk hoeveel tijd en moeite mensen stoppen in geintjes op internet. Deze video vond Bob op YouTube. Een wedstrijd tussen Duitsland en Costa Riga op het WK, maar dan liggend.

En dan nog een ouwetje, uit de doos van de IT-wereld.
Klik erop om hem groter te zien.
Flauw, maar adequaat, en grappig.

Mary

Jan Ad speelt met toneelgroep Toetssteen in de Engelenbak het stuk Mary, over Mary Dresselhuys. Ineke Veenhoven is Mary, en het lijkt net of la grande dame er zelf staat.

Jan Ad was goed bevriend met Mary. Regelmatig vroeg zij hem "heb je al een vrind", en "het zal wel lastig zijn, want hij moet natuurlijk uit het vak komen". Dat was niet waar, maar zo zag Mary dat.



Jan Ad is zo'n ongelooflijk multitalent. Kan zingen, acteren, nieuwslezen. Een genot om hem en Ineke samen te zien spelen.

Providers die niet providen

Toen ik ging verhuizen wilde ik mijn internetabonnement stopzetten. Bij alle andere dienstverleners, zoals NUON, UPC en de inboedelverzekering, was dat geen enkel probleem. Verhuizen = stopzetten. Dank u wel mevrouw Goes en dit is de eindafrekening. Bij Zonnet, tegenwoordig Tele2, die club van dat stupiede schaap, bleek het onmogelijk. Ik moest mijn contract dat nog twee jaar zou lopen uitdienen, dus elke maand 30 euro betalen, zonder dat ik de dienst nog afnam. Want de aansluiting mee-verhuizen, dat kon niet. En zo ben ik ruim 500 euro kwijt aan een wurgcontract waar de wet net niet op tijd de mazen voor had dichtgenaaid.

Ik heb de meest belachelijke briefwisseling achter de rug met deze luiden. Overigens is dat al een prestatie: contact krijgen met Tele2. Voor contact verwijzen ze steeds naar hun website, maar die is zo slim dichtgetimmerd dat je elke keer weer uitkomt op een algemeen emailformulier waarop je nooit meer wat hoort. Heel erg fout.

Na een brief vol taalfouten en kromme zinnen en niet te volgen redenaties met een of ander baasje ben ik op een gegeven moment maar gaan chatten met de klantenservice. Zie hieronder het gesprek.

U chat nu met Cornelis van Spijk
Cornelis van Spijk: Goedendag, door een storing kan ik niet alle vragen beantwoorden. Ik zal u zoveel mogelijk proberen te helpen.
Ik ga 5 november verhuizen en heb geprobeerd mijn Tele2-abonnement stop te zetten. Ik heb gehoord dat dat niet kan (wat ik erg raar vind) en vraag me nu af of ik het geheel kan laten meeverhuizen. Maar: op mijn nieuwe adres heeft mijn vriend al een KPN-aansluiting. Sluit dat elkaar uit of kan het naast elkaar bestaan?
Cornelis van Spijk: Wat is uw postcode en huisnummer?
aaaa bb, 1
Cornelis van Spijk: Chat ik met meneer/mevrouw Goes?
Ja, dat klopt.
Cornelis van Spijk: Wat voor abonnement is er actief op het adres waar u heen verhuisd?
Tele2 compleet, meen ik, a 29,95 internet en telefonie
Oh sorry, waar ik naartoe verhuis is het KPN, internet
Cornelis van Spijk: Oke, wat is de nieuwe postcode?
xxxx yy
En die KPN moet in principe gewoon blijven.
Cornelis van Spijk: Oke, ik ga even iets voor u nakijken. Een moment graag.
Okee
Cornelis van Spijk: Mijn collega is even wat aan het navragen. Een moment nog.
Ja hoor.
Cornelis van Spijk: U zal voor het opzeggen van dit abonnement een brief moeten sturen. Hierover zal u dan geinformeerd worden. Het ziet er naar uit dat het abonnement niet kostenloos opgezegd kan worden.
Dat had ik begrepen, en hoewel ik het er niet mee eens ben, wilde ik zoeken naar een manier om er toch nog iets aan te hebben. Dat zou kunnen door het abo op mijn nieuwe adres door te zetten, maar dat moet dan wel kunnen, qua dubbele aansluiting. Kan dat?
Cornelis van Spijk: Nee, het is niet mogelijk om 2 abonnementen op 1 adres te hebben.
Oh. Okee. In dat geval wil ik zsm opzeggen.
Cornelis van Spijk: Oke, dat is goed. Heeft u nog andere vragen?
Ja, welke kosten er zijn verbonden aan opzeggen.
Cornelis van Spijk: Als blijkt dat het niet opgeleverd kan worden dan kan dit kostenloos opgezegd worden.
Hoe bedoel je, dat het niet opgeleverd kan worden? Dat ik dus de aansluiting niet kan laten meeverhuizen?
Cornelis van Spijk: Pardon dit was voor een andere klant. De kosten van opzeggen zijn het maandbedrag x het resterend aantal maanden.
Ik wil wat die andere klant ook heeft!
Maar dit klopt natuurlijk niet: ik kan UPC, NUON, alles opzeggen vanwege verhuizing, en aan jullie zit ik vast, zonder kortingsregeling. En dat alleen omdat ik een abonnementswijziging heb aangebracht. Ik vrees dat als jullie me niet tegemoet komen, dat ik dan de Consumentenbond moet vragen wat ik nog kan doen. Jullie moeten hier vast meer klachten over krijgen. Toch?
Cornelis van Spijk: Ja, dat kan helaas niet.
Cornelis van Spijk: Een verhuizing is geen geldige reden om het op te zeggen kostenloos.
Voor jullie niet, voor alle andere providers wel. En als jullie dan nog een regeling zouden aanbieden: nee, het volle bedrag, voor nog anderhalf jaar. Dat is toch kolderiek. Vind je dat zelf niet vreemd?
Cornelis van Spijk: Dit staat nu eenmaal in de voorwaarden en daar bent u mee akkoord gegaan.
Ja, de kleine lettertjes. Die heel handig buiten de tekst in de bevestigingsbrief waren gehouden, en die niet zijn opgenoemd in het opgenomen telefoongesprek. Kom op zeg.
Cornelis van Spijk: Bij het opgenomen telefoongesprek is u gevraagd gaat u akkoord met de algemene voorwaarden en daar zal u dan met ja op hebben geantwoord.
Ja, hehe, logisch. Zie eerdere tekst. Maar goed, als je me niet tegemoet kunt/wilt komen, dan ga ik even kijken of ik me kan aansluiten bij een zaak die vast al loopt, bij de Consumentenbond. Jammer, want ik ben al meer dan 5 jaar heel tevreden klant bij jullie. De kans dat ik nog terugkom bij jullie is hiermee wel erg klein geworden. Neem dat maar op band op, en breng het maar bij je manager.

Kansloos, natuurlijk. Want die manager is echt niet onder de indruk. Een collega bij RTL Nieuws had ook zo'n ervaring:

"SORRY, WE KUNNEN NIKS VOOR U DOEN!!" is het zinnetje dat de trieste trits Tessa's, Wendy's, Joriens, Martin's en Martijnen tot vervelends toe herhalen. Welkom in de Kafkaanse wereld van de KPN-callcenters.

Het moet een deerniswekkende aanblik zijn geweest: man van middelbare leeftijd, schuimbekkend achter zijn pc op zijn werkkamer. Voor de vijfde keer knalt een medewerker van KPN de hoorn op de haak. Ik ben, op aanraden van KPN zelf, overgestapt van XS4ALL, naar InternetPlusBellen.

"Ja dat doen ze bij KPN vaak. Dan krijgt zo'n medewerker een bonus!" verklapt Jorien, van XS4ALL.
"Maar, ik blijf toch gezellig binnen de KPN-familie?" opper ik troostend.
"Nee hoor, we concurreren elkaar helemaal kapot!"
'Tot aan de ingangsdatum kunt u via uw huidige telefonieaanbieder blijven bellen en internetten' jubelt KPN in de begeleidende InternetPlusBellen-brief.
Mispoes! KPN geeft haar XS4ALL-dochter al een week voor de overschakeling opdracht om de lijn te 'slopen', zoals dat in oorlogsjargon heet. Ik heb geen provider meer. Internetten is onmogelijk.

Tijdens vier inleidende gesprekken wordt er flink met modder gesmeten in het KPN-huis.
KPN: "XS4ALL licht u verkeerd voor, uw poort staat gewoon open!"
XS4ALL: "KPN heeft ons verplicht u af te sluiten.Het zijn hun lijnen!"
Terug naar KPN. Daar tikt de teller tien eurocent per minuut.
Vriendelijk, doch dringend, verzoek ik moeder en dochter de ruzie binnenshuis uit te vechten.
"Sluit me weer aan!"
Bij KPN wordt elke keer de hoorn op de haak gesmeten.
Ik eet mijn placemat op.
Bij XS4ALL haten ze de arrogantie van hun balsturige moeder.
Ik kan een week het Internet niet op.
"Ik zit in de journalistiek, dat is onmogelijk! jengel ik desperaat tegen Tessa, Martin, Wendy, Jorien en Martijn.
"Zet die switch om!"
"Gaat niet gebeuren!" zegt KPN-technicus Martijn bijna vals.
"Dat gaan we voor die zes dagen niet doen. Het is onze fout, maar we kunnen niets voor u doen."
"Maar het moet!"
"Nee hoor, leest u de kleine lettertjes maar. Daar staat in dat we niet 'leverplichtig' (sic) zijn!"
"Maar ik heb een contract. Ik heb betaald!" Ik blijf een polderling.
"Ik ben nu achttien minuten met u aan de lijn, meneer, ik stop er mee!"
De klik is onverbiddelijk. De stilte oorverdovend.
Ik wil iets breken. Iemand mishandelen. Bij gebrek aan een slachtoffer wil ik mezelf beschadigen. Ik bijt mijn lip aan puin. Ik pak een schaar.
"We kunnen u een 'dongel' aanbieden," lispelt Wendy van de KPN bijtijds.
"Daar kunt u de tijd mee overbruggen." Een oplossing doemt. "U kunt de dongel bij de Primafoonwinkel in Rotterdam ophalen. U betaalt 50 euro borg en die krijgt u dan later weer terug!"
"Maar Wendy, ik woon in Weesp! Kunnen jullie die dongel niet per post, koerier, of desnoods per postduif sturen? KPN blijft toch in gebreke!
"Nee meneer, dat doen we niet!"
"Waarom niet?"
"Ik heb u genoeg geïnformeerd, meneer! We kunnen niets voor u doen." KLIK!
De Ombudsman start binnenkort een onderzoek naar callcenters in ons land. Het is geen dag te vroeg.

Lachen om de crisis

Ik werk nu ruim twee maanden als verslaggever bij RTL Z, en bijna alle verhalen die ik maak hebben direct of indirect met de crisis te maken. Zelfs als we ergens een lichtpuntje in beeld willen brengen gaat het natuurlijk toch over de crisis. We hebben al veel reacties van kijkers gemaild gekregen met als klacht: jullie maken het alleen maar erger met jullie negatieve berichtgeving. Daarop had Roland Koopman als antwoord een heel goede open brief.

En wat doen cartoonisten als er iets ergs speelt? Dan maken ze er een grapje van.



Humor is nu eenmaal een manier om moeilijke dingen makkelijker te kunnen verhapstukken. Zoals ook deze uitleg bewijst:

Heidi is the proprietor of a bar in Berlin. In order to increase sales, she decides to allow her loyal customers - most of whom are unemployed alcoholics - to drink now but pay later. She keeps track of the drinks consumed on a ledger (thereby granting the customers loans).

Word gets around and as a result increasing numbers of customers flood into Heidi's bar.

Taking advantage of her customers' freedom from immediate payment constraints, Heidi increases her prices for wine and beer, the most-consumed beverages. Her sales volume increases massively.

A young and dynamic customer service consultant at the local bank recognizes these customer debts as valuable future assets and increases Heidi's borrowing limit. He sees no reason for undue concern since he has the debts of the alcoholics as collateral.

At the bank's corporate headquarters, expert bankers transform these customer assets into DRINKING-BONDS, ALKAY-BONDS, PUKER-BONDS and VOMIT-NOTES. These securities are then traded on markets worldwide. No one really understands what these abbreviations mean and how the securities are guaranteed. Nevertheless, as their prices continuously climb, the securities become top-selling items.

One day, although the prices are still climbing, a risk manager of the bank (subsequently, of course, fired due to his negativity) decides that slowly the time has come to demand payment of the debts incurred by the drinkers at Heidi's bar.

However they cannot pay back the debts.

Heidi cannot fulfill her loan obligations and claims bankruptcy.

DRINKING-BOND and ALKAY-BOND drop in price by 95 %. PUKER-BOND performs better, stabilizing in price after dropping by 80 % VOMIT- NOTES nerver recover.

The suppliers of Heidi's bar, having granted her generous payment due dates and having invested in the securities, are faced with a new situation. Her wine supplier claims bankruptcy, her beer supplier is taken over by a competitor.

The bank is saved by the Government following dramatic round-the-clock consultations by leaders from the governing political parties. The funds required for the purpose of saving the bank were obtained by a tax levied on the non-drinkers.

Kijk, en zo moet je het een beetje zien.

In de mist

C.K. Prahalad luidde vandaag de openingsbel op de Amsterdamse beurs. De management guru nummer 1 van de wereld, uit India.

Toch wel bijzonder om zo'n grootse man te interviewen . Jammer van de verspreking die ik maakte. Strageties, kwam eruit. Knap hoor, Goes.

We gaan naar een new world order, qua economie. Prahalad weet alleen nog niet hoe precies. Het is alsof je in de mist je weg probeert te vinden. Wie de weg het eerste vindt, dat is de vraag.

Vet uit Duitsland

Ik denk niet dat ik veel verschil van de meeste andere mensen in mijn plezier om nieuwe muziek te proeven. Zoeken zoeken zoeken, soms vind je er eentje waar je heel blij van wordt, en soms krijg je er eentje gratis. Van Andreas kreeg ik deze: Peter Fox. Schijnt het helemaal te zijn, in Duitsland, en ik vind het wel vet.

En eerder had ik deze gespot: Paper Planes van Mia.Toen ik zaterdagmiddag naar Slumdog Millionaire ging bleek het een track uit die film te zijn. Op zich geen fijn gegeven, All I wanna do is take your (ketching) money. Maar als je de film ziet, begrijp je het beter.

Monk

Eens in de zoveel tijd heb je zo'n serie waar je helemaal in op kunt gaan. Op dit moment is het Monk, de smetvrezende detective met zijn assistente Natalie en Captain Stottlemeijer en Lieutenant Disher. We hebben Monk gekregen van Bob de MacDoctor en oeioei, het is verslavend.


Monk houdt niet van handen schudden (bacterien), bewaart zijn overhemden in plastic, zet alles recht wat een beetje scheef is en drinkt alleen Sierra water - als er geen Sierra is sterft hij liever van de dorst. Als hij iets heeft aangeraakt roept hij Natalie om een 'wipe', een vochtig doekje. Wipe, wipe! Hij is nogal dwangmatig, op zijn zachtst gezegd, en als hij zich daarvoor moet verantwoorden zegt hij standaard: "Here's the thing", waarna hij uitlegt wat het ding is. Daarmee maakt hij iets onbegrijpelijks en vreemds opeens zogenaamd acceptabel.

Vanaf nu, als ik iets raars heb, en dat komt nog wel eens voor, dan leid ik dat in met: "Here's the thing." En dat niemand dan meer vraagt hoezo en waarom.

Hänschen klein ging allein

Toen ik schreef over Into every life some rain must fall, kreeg ik van Andreas dit gedicht, als reactie. Is te mooi om er verder nog commentaar bij te leveren. Andreas is mijn lieve goede vriend, die ik een jaar of zes (?) geleden heb leren kennen door onze gedeelde liefde voor boeken en voor Europa. Ook Andreas bleek Europese Studies te hebben gestudeerd, rond dezelfde tijd als ik. Twee van die gekken, samen. Dat schept een band. We gaan vaak samen naar lezingen van het John Adams Institute, of naar de film, of wandelen door de stad, met wat eten en drinken eromheen. Al honderden emails hebben we uitgewisseld, en 30 Popkwizzen, en vele boektitels, en foto's van vakanties, en we delen nog iets: beiden schrijven we een boek. Andreas iets beter dan ik, vrees ik. ;-)

"Der Panther
Im Jardin des Plantes, Paris

Sein Blick ist vom Vorübergehn der Stäbe
so müd geworden, dass er nichts mehr hält.
Ihm ist, als ob es tausend Stäbe gäbe
und hinter tausend Stäben keine Welt.

Der weiche Gang geschmeidig starker Schritte,
der sich im allerkleinsten Kreise dreht,
ist wie ein Tanz von Kraft um eine Mitte,
in der betäubt ein großer Wille steht.

Nur manchmal schiebt der Vorhang der Pupille
sich lautlos auf -. Dann geht ein Bild hinein,
geht durch der Glieder angespannte Stille -
und hört im Herzen auf zu sein.

(Rainer Maria Rilke, 6.11.1902, Paris)

Dit gedicht heeft een straatartiest, toen we vorig jaar in Berlijn buiten zaten te eten, voorgedragen. Is weer eens wat anders dan een zangerd aan je tafel. In Bazel was ik een paar keer in een hotel waar geen tv op de kamer was maar waar op het hoofkussen een dochtbundel of een novelle lag. Hotel Teufelhof.

En toen ik klein klein kleutertje was, vond ik dit Duitse liedje leuk:

Hänschen klein ging allein
In die weite Welt hinein.
Stock und Hut steht ihm gut,
Hans hat frohen Mut.
Doch die Mutter weint so sehr,
hat ja nun kein Hänschen mehr.
Da besinnt sich das Kind,
kehrt nach Haus' geschwind."

Het regent, het regent... Jaarcijfers

En toen stond ik opeens bij Heineken te vertellen hoe het met de cijfers ging. Omzet omhoog met 27%, nettowinst gekelderd met 74% tot 209 miljoen euro. Erg spannend om live te gaan. Gelukkig ging het wel okee.

Dit was het hele interview met Jean Francois van Boxmeer. Wat een geweldige vent. Vind je het gek dat dit soort mannen een topsalaris verdient? Nee, ik niet.

Deze week moet ik nog CSM, Wessanen en Randstad doen en dan zijn de jaarcijfers weer voorbij.

Crack a bottle

...en voor het nodige evenwicht in de berichtgeving dan nu ook iets olijks:
Crack a Bottle, de nieuwe van Eminem, met Dr. Dre en 50 Cent. Hij is weer lekker.

En inderdaad, Crack maar een bottle. Dat is het beste. In laag-conjunctuur.

Conjunctuur

Het valt me op dat er in het leven van zoveel mensen om me heen ook sprake is van conjunctuur. Een conjunctuur die niet, zoals in de economie, gelijk loopt voor iedereen tegelijk. We hebben allemaal onze eigen grafiek, met pieken en dalen. En nu ik niet in een dal zit zie ik zoveel dalen om me heen.

Er is geen reddingsplan. Je moet zelf zorgen dat je er weer bovenop komt, door kostenbesparingen en investeringen.

Ik ken alle clichees, into each life some rain must fall etcetera. Die ken ik. Van Wordsworth en later van Ella Fitzgerald. Dat weet ik. Maar ik wil niet dat het zo is. Ik zou willen dat er na een dal een soort koffer van geluk op de stoep staat bij diegenen die door het lot hard zijn getroffen. Dat het vanzelf weer goed komt.

Waarom zeg ik dit? Misschien omdat ik net een brief met herinneringen heb geschreven voor Marcel & Sietske's dochters. Zodat ze later weten hoe Marcel was toen hij jong was. Opdat ze alle collectieve herinneringen verzameld in een boek kunnen inzien wanneer ze dat willen. Misschien omdat we gisteren in Kanis & Meiland op een affiche lazen dat de ober van nog geen 50 jaar aan een gescheurde aorta was gestorven, in de zaak. Misschien omdat Menzo's schaatstrainer op de baan in elkaar stortte en stierf. Misschien omdat er zoveel mensen nu werkloos raken en geldzorgen hebben. Misschien omdat ik nog niet eens een idee heb van wat ons allemaal nog te wachten staat.

Maar het komt vooral door Marcel, en Siets, en Isa en Jippie. Ik denk aan ze en het laat me niet los. Jippie en Isa zijn zo vreselijk bijzonder. Zo, zó bijzonder. En ik wil niet dat ze verdrietig zijn. Into each life, etc. - maar dit is teveel regen.


The Rainy Day

Written at the old home in Portland

THE day is cold, and dark, and dreary;
It rains, and the wind is never weary;
The vine still clings to the mouldering wall,
But at every gust the dead leaves fall,
And the day is dark and dreary.

My life is cold, and dark, and dreary;
It rains,and the wind is never weary;
My thoughts still cling to the mouldering past,
But the hopes of youth fall thick in the blast,
And the days are dark and dreary.

Be still, sad heart, and cease repining;
Behind the clouds is the sun still shining;
Thy fate is the common fate of all,
Into each life some rain must fall,
Some days must be dark and dreary.

~Henry Wadsworth Longfellow

RTL Z

Sinds maandag werk ik bij RTL Z, de dagelijkse nieuwszender op RTL 7 met elk uur een nieuw bulletin. Tot en met mei ben ik verslaggever op financieel-economisch gebied. Maandag en dinsdag heb ik aan het bureau korte onderwerpen gemaakt, met een voor mij nieuw montagesysteem: AVID. Zonder echte cursus ben ik ermee begonnen, en de eerste twee dagen moest ik veel hulp inroepen van collega's, maar nu gaat het redelijk.

Vandaag was mijn eerste dag als verslaggever. Ik was bijna in Hilversum toen ik het verzoek kreeg om in Amsterdam een persconferentie bij te wonen van de gemeente Amsterdam, over een nieuw aan te leggen 100%-dekkend glasvezelnet. Met veel haast dus op weg naar de ambtswoning op de Herengracht, met aan de telefoon mijn chef die uitlegde wat het nieuws was en wat ik zou kunnen vragen aan Ad Scheepbouwer van KPN. Ook zou ik wellicht een live kruisgesprek doen, op de beurs, waar RTL Z een studio heeft. En dat terwijl ik pas gisteren mijn eerste live-training heb gehad... Spannend!

Uiteindelijk ging het live-gedeelte niet door, wat ik (opvallend genoeg) jammer vond, ondanks de zenuwen die ik misschien zou hebben gehad. Maar: eigenlijk was ik helemaal niet zenuwachtig en had ik het leuk gevonden om het verhaal verder uit te leggen, omdat er zoveel leuke dingen over te vertellen vielen. Ah well - better luck next time.

Hier vind je in elk geval het filmpje dat ik op de RTL Z-site heb gezet. En hier mijn verslag over de transportsector die het zwaar heeft.

Zon

En een paar dagen later zaten we ineens in het andere extreem: bloedheet op Bonaire. Wat een geweldig eiland!

We logeren in Chateau de la Mer (op zijn Amerikaans uitspreken) Bellafonte en vanaf de flonder plons je zo midden tussen de papegaaivissen. Wauw.


En met Sietske en Isa en Jippie was het heel gezellig.

IJs

Na twaalf jaar weer natuurijs. Opeens blijkt iedereen toch schaatsen te hebben, of snel gekocht. Dit is Ransdorp en Zuiddam, in Waterland ten noorden van Amsterdam. En zo waren er nog duizenden plekken in Nederland, vol met ijspret.




Menzo heeft al een paar toertochten gemaakt. In totaal wel 400 kilometer, denk ik.