Zo'n diepteonderzoek kun je aan de Duitse kwaliteitskrant Bild wel overlaten.
Gute Nachrichten: die beker is alvast voor Rafael. Zijn Sylvie staat hoog bovenaan.
Ik vind Sylvie, klassevrouw, ook verreweg de mooiste. Kijk eens hoe naturel, die lach! Bijna net zo echt als toen, die traan.
(Waarom is er trouwens nog geen Panini-boek met spelersvrouwen?)
De Duitse stemmers kozen overigens chauvinistisch vaak voor Deutsche Damen in de lijst schönste Spielerfrauen. De Europese gedachte zit er nog niet echt lekker in.
Vooroordelen zijn er om te testen, en dat heb ik gedaan:
*Voetbalvrouwen zijn gold diggers.
Mwah, zou kunnen. Al zitten er wel een of twee leukerdjes tussen die misschien zelf ook een bloeiende carriere hebben. MAAR! Dat ze van het salaris van hun man houden, wil niet zeggen dat ze niet van hun man houden. Dat vergeten de mensen wel eens.
*Voetbalvrouwen zijn niet meer dan modepoppetjes, mooie buitenkantjes.
Helaas, dat lijkt in de meeste gevallen wel te kloppen. Zelfs de clichee-haarkleur blond overheerst, al dan niet met behulp van de kapper. Qua zonnebrillen, kleding en props klopt het plaatje ook keurig. Ik kan geen van de dames betrappen op een doordeweeks kloffie met het haar in een staart. Sommigen hebben zelfs de borsten even in de display gezet, die heb je tenslotte ook niet voor niets (gekocht). Aan de andere kant: vrouwen die dit soort dingen zeggen zijn jaloers, zo laat ik mij vaak vertellen door mensen die het weten kunnen. Mannen.
Toch ben ik niet teleurgesteld door de lijst, want ik heb ook een bewijs van echte liefde gevonden. Liefde overwint alles, ook leeftijdsverschil. Dat besefte ik toen ik zag dat Zlatan is getrouwd met de oma van Marco Borsato.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten