donderdag 18 december 2008

Hoop toeters en bellen

Gisteravond was ik met Anne in het Concertgebouw.
Ze had kaartjes voor een concert gedirigeerd door Ivan Fischer.



Bartók - Muziek voor snaarinstrumenten, slagwerk en celesta
Tsjaikovski - Vierde symfonie in f, op. 36

Een hoop toeters en bellen, het was prachtig. Wat een artiesten.
Het was zo'n avond dat je je realiseert dat er best veel mensen zijn die tot onmenselijk moeilijke dingen in staat zijn. Maar goed, wel een leven lang elke dag studeren. En met je contrabas op je rug op de fiets naar de repetitie, in weer en wind. Dat wel. Maar dat maakt het extra knap.

Dit is een stukje uit de vierde van Tjaikovski.

Het was adembenemend. En voor het nodige contrast daarna wat gedronken in een naar vette hap stinkende kroeg met vriendelijke barman. Achter ons kreeg een hond van zijn baas de kipfilet van zijn bord gevoerd. Hij haalde er zijn neus voor op. Ah well.

dinsdag 2 december 2008

Buy! Buy! Buy!

Meestal hoor je deze uitroep in relatie tot de aandelenmarkt. Bijvoorbeeld in dat briljante stukje van Bird and Fortune, waar ik al eerder over heb geschreven, en waar ik blijkbaar maar niet over uitgepraat raak - inmiddels is een aantal van hun uitspraken al gaan behoren tot onze dagelijkse portie standaarduitspraken na het avondeten bij de koffie, gezellig.

Zo hebben wij bijvoorbeeld enorm veel plezier in het herhalen van het stukje over Nice Names. Het gaat dan over intransparante beleggingsfondsen met ingewikkelde namen zoals Premium Enhanced Structured Leverage Fund (ofzo).
-You know, their secret is that these funds have really good names.
-Oh you mean they have a good reputation?
-No, no, I mean they just have really good names. The names sound right. Like Enhanced: I like enhanced.
-Yes, enhanced is always very good.

De 'Buy-Buy-Buy!' aangeleunde koopnijd dringt zich in deze tijd vooral op via internet. Ik ben gewend dat ik elke dag wel 3 a 4 overtuigingsmailtjes krijg van een gezellige club links of rechts, voor een weekend weg, een onderzoek, truien van Esprit, zeepjes van de Bodyshop of betrouwbaarheid van de HEMA. Maar nu, in de feestmand (hoezo: feest?) is het echt maal tien. De Esprit mailt me nu ongeveer driemaal daags, alsof het medicatie betreft zonder de welke ik het niet zou overleven.

En weet je wat ze dan doen? Dan schotelen ze mij (of mijn partner) alvast voor wat ik leuk moet vinden. Wat ik moet willen krijgen van mijn partner. Dan kan ik het gebodene & gewenste hem influisteren, maar gemak dient de digitale mensch: ik kan het mailtje ook gewoon even doorsturen! Tsssss. Wat handig.

Ik vind het heel fijn dat al die aanbieders weten wat ik wil. Want zelf heb ik geen idee.

Dit schijn ik te willen, of te moeten willen:


...en dat zijn dan volgens de caption "geschenkenideeen voor haar" - prachtig, internationaal doorgevoerde marketing. Op het hoofdkantoor hebben ze dan Ja gezegd op het 'concept' van het reclamebureau in Londen en dat idee wordt dan 'uitgerold' over Europa, en dan gaat het naar de PR-afdeling om het te laten vertalen en daar zit een Duitser die ook wel eens in Nederland is geweest en dan klinkt 'geschenkenideeen' met het Duits/Nederlandse woordenboek in de hand eigenlijk best aannemelijk. Het is een mooie tijd voor nieuwe woorden, december.

Maar: dit plaatje is dus wat mij 'mij' zou moeten maken. Esprit weet wie ik ben, dat hebben ze door mijn online-aankopen in kaart kunnen brengen. Blijkbaar moet ik die schoentjes, die sjaal, die truien willen. Maar ik wil ze niet. Wat nu? Paniek.