Eens in de zoveel tijd heb je zo'n serie waar je helemaal in op kunt gaan. Op dit moment is het
Monk, de smetvrezende detective met zijn assistente Natalie en Captain Stottlemeijer en Lieutenant Disher. We hebben Monk gekregen van Bob de MacDoctor en oeioei, het is verslavend.
Monk houdt niet van handen schudden (bacterien), bewaart zijn overhemden in plastic, zet alles recht wat een beetje scheef is en drinkt alleen Sierra water - als er geen Sierra is sterft hij liever van de dorst. Als hij iets heeft aangeraakt roept hij Natalie om een 'wipe', een vochtig doekje. Wipe, wipe! Hij is nogal dwangmatig, op zijn zachtst gezegd, en als hij zich daarvoor moet verantwoorden zegt hij standaard: "Here's the thing", waarna hij uitlegt wat het ding is. Daarmee maakt hij iets onbegrijpelijks en vreemds opeens zogenaamd acceptabel.
Vanaf nu, als ik iets raars heb, en dat komt nog wel eens voor, dan leid ik dat in met: "Here's the thing." En dat niemand dan meer vraagt hoezo en waarom.
