Hänschen klein ging allein

Toen ik schreef over Into every life some rain must fall, kreeg ik van Andreas dit gedicht, als reactie. Is te mooi om er verder nog commentaar bij te leveren. Andreas is mijn lieve goede vriend, die ik een jaar of zes (?) geleden heb leren kennen door onze gedeelde liefde voor boeken en voor Europa. Ook Andreas bleek Europese Studies te hebben gestudeerd, rond dezelfde tijd als ik. Twee van die gekken, samen. Dat schept een band. We gaan vaak samen naar lezingen van het John Adams Institute, of naar de film, of wandelen door de stad, met wat eten en drinken eromheen. Al honderden emails hebben we uitgewisseld, en 30 Popkwizzen, en vele boektitels, en foto's van vakanties, en we delen nog iets: beiden schrijven we een boek. Andreas iets beter dan ik, vrees ik. ;-)

"Der Panther
Im Jardin des Plantes, Paris

Sein Blick ist vom Vorübergehn der Stäbe
so müd geworden, dass er nichts mehr hält.
Ihm ist, als ob es tausend Stäbe gäbe
und hinter tausend Stäben keine Welt.

Der weiche Gang geschmeidig starker Schritte,
der sich im allerkleinsten Kreise dreht,
ist wie ein Tanz von Kraft um eine Mitte,
in der betäubt ein großer Wille steht.

Nur manchmal schiebt der Vorhang der Pupille
sich lautlos auf -. Dann geht ein Bild hinein,
geht durch der Glieder angespannte Stille -
und hört im Herzen auf zu sein.

(Rainer Maria Rilke, 6.11.1902, Paris)

Dit gedicht heeft een straatartiest, toen we vorig jaar in Berlijn buiten zaten te eten, voorgedragen. Is weer eens wat anders dan een zangerd aan je tafel. In Bazel was ik een paar keer in een hotel waar geen tv op de kamer was maar waar op het hoofkussen een dochtbundel of een novelle lag. Hotel Teufelhof.

En toen ik klein klein kleutertje was, vond ik dit Duitse liedje leuk:

Hänschen klein ging allein
In die weite Welt hinein.
Stock und Hut steht ihm gut,
Hans hat frohen Mut.
Doch die Mutter weint so sehr,
hat ja nun kein Hänschen mehr.
Da besinnt sich das Kind,
kehrt nach Haus' geschwind."