Hänschen klein ging allein

Toen ik schreef over Into every life some rain must fall, kreeg ik van Andreas dit gedicht, als reactie. Is te mooi om er verder nog commentaar bij te leveren. Andreas is mijn lieve goede vriend, die ik een jaar of zes (?) geleden heb leren kennen door onze gedeelde liefde voor boeken en voor Europa. Ook Andreas bleek Europese Studies te hebben gestudeerd, rond dezelfde tijd als ik. Twee van die gekken, samen. Dat schept een band. We gaan vaak samen naar lezingen van het John Adams Institute, of naar de film, of wandelen door de stad, met wat eten en drinken eromheen. Al honderden emails hebben we uitgewisseld, en 30 Popkwizzen, en vele boektitels, en foto's van vakanties, en we delen nog iets: beiden schrijven we een boek. Andreas iets beter dan ik, vrees ik. ;-)

"Der Panther
Im Jardin des Plantes, Paris

Sein Blick ist vom Vorübergehn der Stäbe
so müd geworden, dass er nichts mehr hält.
Ihm ist, als ob es tausend Stäbe gäbe
und hinter tausend Stäben keine Welt.

Der weiche Gang geschmeidig starker Schritte,
der sich im allerkleinsten Kreise dreht,
ist wie ein Tanz von Kraft um eine Mitte,
in der betäubt ein großer Wille steht.

Nur manchmal schiebt der Vorhang der Pupille
sich lautlos auf -. Dann geht ein Bild hinein,
geht durch der Glieder angespannte Stille -
und hört im Herzen auf zu sein.

(Rainer Maria Rilke, 6.11.1902, Paris)

Dit gedicht heeft een straatartiest, toen we vorig jaar in Berlijn buiten zaten te eten, voorgedragen. Is weer eens wat anders dan een zangerd aan je tafel. In Bazel was ik een paar keer in een hotel waar geen tv op de kamer was maar waar op het hoofkussen een dochtbundel of een novelle lag. Hotel Teufelhof.

En toen ik klein klein kleutertje was, vond ik dit Duitse liedje leuk:

Hänschen klein ging allein
In die weite Welt hinein.
Stock und Hut steht ihm gut,
Hans hat frohen Mut.
Doch die Mutter weint so sehr,
hat ja nun kein Hänschen mehr.
Da besinnt sich das Kind,
kehrt nach Haus' geschwind."

Het regent, het regent... Jaarcijfers

En toen stond ik opeens bij Heineken te vertellen hoe het met de cijfers ging. Omzet omhoog met 27%, nettowinst gekelderd met 74% tot 209 miljoen euro. Erg spannend om live te gaan. Gelukkig ging het wel okee.

Dit was het hele interview met Jean Francois van Boxmeer. Wat een geweldige vent. Vind je het gek dat dit soort mannen een topsalaris verdient? Nee, ik niet.

Deze week moet ik nog CSM, Wessanen en Randstad doen en dan zijn de jaarcijfers weer voorbij.

Crack a bottle

...en voor het nodige evenwicht in de berichtgeving dan nu ook iets olijks:
Crack a Bottle, de nieuwe van Eminem, met Dr. Dre en 50 Cent. Hij is weer lekker.

En inderdaad, Crack maar een bottle. Dat is het beste. In laag-conjunctuur.

Conjunctuur

Het valt me op dat er in het leven van zoveel mensen om me heen ook sprake is van conjunctuur. Een conjunctuur die niet, zoals in de economie, gelijk loopt voor iedereen tegelijk. We hebben allemaal onze eigen grafiek, met pieken en dalen. En nu ik niet in een dal zit zie ik zoveel dalen om me heen.

Er is geen reddingsplan. Je moet zelf zorgen dat je er weer bovenop komt, door kostenbesparingen en investeringen.

Ik ken alle clichees, into each life some rain must fall etcetera. Die ken ik. Van Wordsworth en later van Ella Fitzgerald. Dat weet ik. Maar ik wil niet dat het zo is. Ik zou willen dat er na een dal een soort koffer van geluk op de stoep staat bij diegenen die door het lot hard zijn getroffen. Dat het vanzelf weer goed komt.

Waarom zeg ik dit? Misschien omdat ik net een brief met herinneringen heb geschreven voor Marcel & Sietske's dochters. Zodat ze later weten hoe Marcel was toen hij jong was. Opdat ze alle collectieve herinneringen verzameld in een boek kunnen inzien wanneer ze dat willen. Misschien omdat we gisteren in Kanis & Meiland op een affiche lazen dat de ober van nog geen 50 jaar aan een gescheurde aorta was gestorven, in de zaak. Misschien omdat Menzo's schaatstrainer op de baan in elkaar stortte en stierf. Misschien omdat er zoveel mensen nu werkloos raken en geldzorgen hebben. Misschien omdat ik nog niet eens een idee heb van wat ons allemaal nog te wachten staat.

Maar het komt vooral door Marcel, en Siets, en Isa en Jippie. Ik denk aan ze en het laat me niet los. Jippie en Isa zijn zo vreselijk bijzonder. Zo, zó bijzonder. En ik wil niet dat ze verdrietig zijn. Into each life, etc. - maar dit is teveel regen.


The Rainy Day

Written at the old home in Portland

THE day is cold, and dark, and dreary;
It rains, and the wind is never weary;
The vine still clings to the mouldering wall,
But at every gust the dead leaves fall,
And the day is dark and dreary.

My life is cold, and dark, and dreary;
It rains,and the wind is never weary;
My thoughts still cling to the mouldering past,
But the hopes of youth fall thick in the blast,
And the days are dark and dreary.

Be still, sad heart, and cease repining;
Behind the clouds is the sun still shining;
Thy fate is the common fate of all,
Into each life some rain must fall,
Some days must be dark and dreary.

~Henry Wadsworth Longfellow

RTL Z

Sinds maandag werk ik bij RTL Z, de dagelijkse nieuwszender op RTL 7 met elk uur een nieuw bulletin. Tot en met mei ben ik verslaggever op financieel-economisch gebied. Maandag en dinsdag heb ik aan het bureau korte onderwerpen gemaakt, met een voor mij nieuw montagesysteem: AVID. Zonder echte cursus ben ik ermee begonnen, en de eerste twee dagen moest ik veel hulp inroepen van collega's, maar nu gaat het redelijk.

Vandaag was mijn eerste dag als verslaggever. Ik was bijna in Hilversum toen ik het verzoek kreeg om in Amsterdam een persconferentie bij te wonen van de gemeente Amsterdam, over een nieuw aan te leggen 100%-dekkend glasvezelnet. Met veel haast dus op weg naar de ambtswoning op de Herengracht, met aan de telefoon mijn chef die uitlegde wat het nieuws was en wat ik zou kunnen vragen aan Ad Scheepbouwer van KPN. Ook zou ik wellicht een live kruisgesprek doen, op de beurs, waar RTL Z een studio heeft. En dat terwijl ik pas gisteren mijn eerste live-training heb gehad... Spannend!

Uiteindelijk ging het live-gedeelte niet door, wat ik (opvallend genoeg) jammer vond, ondanks de zenuwen die ik misschien zou hebben gehad. Maar: eigenlijk was ik helemaal niet zenuwachtig en had ik het leuk gevonden om het verhaal verder uit te leggen, omdat er zoveel leuke dingen over te vertellen vielen. Ah well - better luck next time.

Hier vind je in elk geval het filmpje dat ik op de RTL Z-site heb gezet. En hier mijn verslag over de transportsector die het zwaar heeft.